Voor elke (amateur)genealoog komt een keer het moment dat het verleden verborgen blijft. Hoeveel vragen er ook nog zijn, als het zover is, zal een antwoord daarop nooit gevonden worden.
Dat is ook het geval bij mijn eigen stamboom, VAN DIJK.
De tak van mijn vader is in mannelijke lijn uitgestorven. Mijn broers hebben geen zoons, op één na, maar die zoon heeft geen kinderen.
Wat mijn dochter Carlien en ik gevonden hebben, bestrijkt ca. 300 jaar. Van 18 april 1697 (oudst bekende officiële huwelijksdatum) tot het overlijden van mijn vader, 13 augustus 1997.
De titel van een eventuele publicatie zou dus kunnen luiden:
VAN WYCHMAN HENDRICSZOON SNEELOPER TOT HUIG VAN DIJK, 300 JAAR FAMILIEGESCHIEDENIS.
Vragen te over: hoe kwam de familie 10 generaties terug in Oldebroek, Gelderland terecht? Waarom trok Barend, zevende generatie en geboren in 1780. weer naar Amsterdam?
Het kan ook andersom zijn. De familie kwam oorspronkelijk uit Gelderland en Barend trok weg om zijn geluk elders te beproeven.
Woonde daar misschien familie? Van Dijken genoeg daar in Barends tijd, maar een familieband hebben we nog niet kunnen vinden.
Nog zoiets. Hoe kwam men aan de naam van Dijk. De oudste voorvaders werden Sneeloper genoemd tot de vader van Barend (1743-1793). Sneeloper, te herleiden tot vervener/ontginner, zoals ik al eens eerder schreef. Maar van Dijk? Barends vader woonde aan de Swartendijk te Kampen. Misschien daarom van Dijk?
Ook via de oudstbekende voormoeder komen we niet verder. Swaantje Jans, overleden 16-05-1669, echtgenote van Wychman Hendricszoon Sneeloper zorgt voor een verborgen verleden.
Twee publicaties op internet geven twee verschillende ouders voor haar. Dat geeft dus ook geen houvast. Evenmin als doop-trouw-en begraafboeken uit die tijd. Jammer, we hadden graag meer geweten. Toch zijn we tevreden. Per slot van rekening is 300 jaar achterhaalde familiegeschiedenis best iets om trots op te zijn.
Bekijk alle fotoboeken
