Plotseling stond het plantje in mijn tuin. Wat het was, hoe het daar kwam en waarvandaan wist ik niet, maar het was er. Het bijzondere was, dat het groeide als de spreekwoordelijke kool. De bladeren werden groter en groter en de plant hoger en hoger.
Dagelijks gaf ik water, tegen alle adviezen in van mensen die zeiden dat ik die struik onkruid beter uit kon trekken.
Onkruid, wat onkruid! Troetelplant.
Speuren in allerlei boeken bracht uiteindelijk aan het licht wat met zoveel zorg omringd werd. Een REUZENBEREKLAUW.
Nu, die deed zijn naam eer aan. De plant was inmiddels bijna 1.80 m. hoog en had een middellijn van circa 75 cm. Fier rechtop stond hij daar te pronken.
Mijn trots.
Toen ik op een dag thuiskwam van het boodschappen doen, zei mijn oudste zoon. "Mam, ik heb een verrassing voor je, ik heb de voortuin gedaan.'
Ik was aangenaam verrast. ‘Fijn jong, ben je voorzichtig geweest met mijn bereklauw?'
‘Die? O, die heb ik uitgetrokken. Was wel veel werk, maar al het onkruid is nu weg.'
Gelooft u me als ik zeg dat ik onder tranen afscheid heb genomen?