lepeltje vulling op de wrap, opvouwen, met de naad naar onder op het verwarmde bord leggen. Roetsj, daar ging een aantal kikkererwtjes. Ze rolden over het aanrecht, stuiterden op de grond. Gelukkig had ik, door ervaring wijs geworden, mijn ‘helpend handje' binnen bereik aan een stoelknop hangen. Vanuit een rolstoel gevallen zaken oprapen is nog wel eens een probleem.
Tweede wrap belegd, nu met een toelopend uiteinde. Ging beter. De erwtjes rolden er nu slechts aan één kant uit. Toch tevreden bekeek ik het resultaat. Wat blaadjes sla erbij, ja het geheel leek meer op het voorbeeldrecept.

Nu nog opeten, met de hand, zoals het schijnt te horen. Niet zo'n succes, het tapstoelopende uiteinde liet los en daar gingen de erwtjes weer, bleven echter nog net op het bord. De wrap liet zich dubbelvouwen, vrijwel leeg nu, maar makkelijk eetbaar. De tweede wrap in reepjes gesneden, nou ja. . . ook geen succes. . . De vulling maar met een lepel opgegeten.

Toch wil ik het nog éénmaal proberen, maar dan met een vulling van een blaadje sla, plak ham of zalm, lange reep komkommer en besmeerd met een of andere pesto. Laten verslaan door een wrap? Mooi niet.